"Μείωση στο 18,95%, από 20,57% τον Νοέμβριο, παρουσίασε το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας τον Δεκέμβριο του 2013, σύμφωνα με τα στοιχεία του Επιχειρησιακού Σχεδίου «ΑΡΤΕΜΙΣ», που παρουσίασε την Τρίτη ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης.
Παρά ταύτα, «οι στοχευμένοι έλεγχοι της ανασφάλιστης εργασίας που διεξάγονται, κατά βάση σε κλάδους και δραστηριότητες υψηλής παραβατικότητας, φανερώνουν ότι η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ανασφάλιστη εργασία παρουσιάζει ισχυρές τάσεις αποκλιμάκωσης μετά την εφαρμογή του Σχεδίου ΑΡΤΕΜΙΣ» επεσήμανε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των ελέγχων αυτών." πηγή kathimerini.gr
Ο υπολογισμός, υπονοεί το δημοσίευμα, προκύπτει σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό της ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ανασφάλιστης εργασίας. Πίσω από την κορυφή της οποίας κρύβεται το παγόβουνο της ΜΗ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ανασφάλιστης εργασίας. Γιατί δεν είναι δυνατόν να καταγραφεί σε μια χώρα που κάποιος οφείλει θεωρητικά να πληρώσει εισφορές στον εαυτό του ακόμη και γιατί έβαψε μόνος του το σπίτι του.
Τι μπορεί να συμβεί σε μια χώρα με 30% ανεργία (70% στους νέους) όπου οι ασφαλιστικοί φορείς απορροφούν το 40 φεύγα %, του κόστους ενός μισθωτού εργαζόμενου και μέχρι πάνω από 100% των εισοδημάτων ενός "ελεύθερου επαγγελματία" (στην ουσία μισθωτοί με μπλοκάκι) για να επιστρέφουν ταπεινωτικές υπηρεσίες και ανύπαρκτες συντάξεις;
Το μεγαλύτερο μέρος από τα δύο εκατομμύρια άνεργους που φυτοζωούν, πώς επιβιώνουν νομίζετε; Με την ελεημοσύνη του κράτους; Μήπως ζώντας εκτός ασφαλιστικού συστήματος, εκτός εργασιακών κανονισμών, εκτός στατιστικών; Κι άλλοι τόσοι εργαζόμενοι που άλλα δηλώνονται κι άλλα είναι με την συνενοχή του κράτους, το οποίο ενδιαφέρεται απλά για το πόσα θα αρπάξει;
Τι θα συνέβαινε αν όλοι πλήρωναν τις μη-βιώσιμες ασφαλιστικές εισφορές σύμφωνα με τα προβλεπόμενα; Ποιος τελικά θα τις πλήρωνε; Από ποιανού τις τσέπες θάβγαιναν αυτά τα λεφτά και σε ποιανού θάμπαιναν; Μήπως από τις άδειες τσέπες των μισθωτών, τις ακόμη πιο άδειες των καταναλωτών και τις εντελώς άδειες των ανέργων; Σε ταμεία που ζουν για τους υπαλλήλους και τους διαχειριστές τους; Που σε αυτούς που εργάστηκαν όλη τους τη ζωή και πλήρωναν εισφορές δυσανάλογες καταβάλλουν πεντακόσια ή εξακόσια ευρώ; Που ακόμη πληρώνουν συντάξεις ανύπαντρων θυγατέρων, "τυφλών" και άλλων λαμόγιων και δεν βρίσκουν λεφτά για τα φάρμακα των καρκινοπαθών;
Απλώς οι άνεργοι θα λιμοκτονούσαν και οι όποιες επιχειρήσεις θάκλειναν με τιμές καταναλωτή ασύλληπτες και δίχως πελάτες. Και το αστείο με τα ασφαλιστικά ταμεία θα τελείωνε μια ώρα αρχύτερα: ή θα βούλιαζαν άμεσα ή θα κρατούσαν λίγο ακόμη με τα ρέστα τους, να πληρώνουν υπαλλήλους και λαμόγια, γιατί δεν θάμενε και κανείς "ασφαλισμένος" στη χώρα που να δικαιούται οποιασδήποτε ξεφτιλισμένης παροχής.
Πώς αφαιρούνται άραγε από τους υπολογισμούς οι ευκαιριακοί παράγοντες της μικρής εποχικής ή περιστασιακής αύξησης ασφαλιστικών εσόδων (ρυθμίσεις κλπ); Πώς συσχετίζονται τα δύο φαινόμενα; Προφανώς, αθεόφοβοι, η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ανασφάλιστη εργασία μπορεί να δείχνει ότι αυξάνει όσο η συνολική εργασία θα μειώνεται καθώς το σύνολο των εργαζομένων μειώνεται. Κι ακόμη όσο τα δύο εκατομμύρια άνεργοι δεν θα καλύπτονται ασφαλιστικά από κανέναν.
Η κυβέρνησή μας και η αντιπολίτευσή της διακρίθηκαν σε όλα τα είδη ψεύδους. Αλλά σε έναν τομέα διέπρεψαν διεθνώς και κατόρθωσαν να επιτύχουν και να διατηρήσουν με τρόπο βιώσιμο τη μία και μοναδική αριστεία της χώρας, από το πρωτογενές πλεόνασμα ως την ανασφάλιστη εργασία: στη στατιστική.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Ο υπολογισμός, υπονοεί το δημοσίευμα, προκύπτει σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό της ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ανασφάλιστης εργασίας. Πίσω από την κορυφή της οποίας κρύβεται το παγόβουνο της ΜΗ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ανασφάλιστης εργασίας. Γιατί δεν είναι δυνατόν να καταγραφεί σε μια χώρα που κάποιος οφείλει θεωρητικά να πληρώσει εισφορές στον εαυτό του ακόμη και γιατί έβαψε μόνος του το σπίτι του.
Τι μπορεί να συμβεί σε μια χώρα με 30% ανεργία (70% στους νέους) όπου οι ασφαλιστικοί φορείς απορροφούν το 40 φεύγα %, του κόστους ενός μισθωτού εργαζόμενου και μέχρι πάνω από 100% των εισοδημάτων ενός "ελεύθερου επαγγελματία" (στην ουσία μισθωτοί με μπλοκάκι) για να επιστρέφουν ταπεινωτικές υπηρεσίες και ανύπαρκτες συντάξεις;
Το μεγαλύτερο μέρος από τα δύο εκατομμύρια άνεργους που φυτοζωούν, πώς επιβιώνουν νομίζετε; Με την ελεημοσύνη του κράτους; Μήπως ζώντας εκτός ασφαλιστικού συστήματος, εκτός εργασιακών κανονισμών, εκτός στατιστικών; Κι άλλοι τόσοι εργαζόμενοι που άλλα δηλώνονται κι άλλα είναι με την συνενοχή του κράτους, το οποίο ενδιαφέρεται απλά για το πόσα θα αρπάξει;
Τι θα συνέβαινε αν όλοι πλήρωναν τις μη-βιώσιμες ασφαλιστικές εισφορές σύμφωνα με τα προβλεπόμενα; Ποιος τελικά θα τις πλήρωνε; Από ποιανού τις τσέπες θάβγαιναν αυτά τα λεφτά και σε ποιανού θάμπαιναν; Μήπως από τις άδειες τσέπες των μισθωτών, τις ακόμη πιο άδειες των καταναλωτών και τις εντελώς άδειες των ανέργων; Σε ταμεία που ζουν για τους υπαλλήλους και τους διαχειριστές τους; Που σε αυτούς που εργάστηκαν όλη τους τη ζωή και πλήρωναν εισφορές δυσανάλογες καταβάλλουν πεντακόσια ή εξακόσια ευρώ; Που ακόμη πληρώνουν συντάξεις ανύπαντρων θυγατέρων, "τυφλών" και άλλων λαμόγιων και δεν βρίσκουν λεφτά για τα φάρμακα των καρκινοπαθών;
Απλώς οι άνεργοι θα λιμοκτονούσαν και οι όποιες επιχειρήσεις θάκλειναν με τιμές καταναλωτή ασύλληπτες και δίχως πελάτες. Και το αστείο με τα ασφαλιστικά ταμεία θα τελείωνε μια ώρα αρχύτερα: ή θα βούλιαζαν άμεσα ή θα κρατούσαν λίγο ακόμη με τα ρέστα τους, να πληρώνουν υπαλλήλους και λαμόγια, γιατί δεν θάμενε και κανείς "ασφαλισμένος" στη χώρα που να δικαιούται οποιασδήποτε ξεφτιλισμένης παροχής.
Πώς αφαιρούνται άραγε από τους υπολογισμούς οι ευκαιριακοί παράγοντες της μικρής εποχικής ή περιστασιακής αύξησης ασφαλιστικών εσόδων (ρυθμίσεις κλπ); Πώς συσχετίζονται τα δύο φαινόμενα; Προφανώς, αθεόφοβοι, η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ανασφάλιστη εργασία μπορεί να δείχνει ότι αυξάνει όσο η συνολική εργασία θα μειώνεται καθώς το σύνολο των εργαζομένων μειώνεται. Κι ακόμη όσο τα δύο εκατομμύρια άνεργοι δεν θα καλύπτονται ασφαλιστικά από κανέναν.
Η κυβέρνησή μας και η αντιπολίτευσή της διακρίθηκαν σε όλα τα είδη ψεύδους. Αλλά σε έναν τομέα διέπρεψαν διεθνώς και κατόρθωσαν να επιτύχουν και να διατηρήσουν με τρόπο βιώσιμο τη μία και μοναδική αριστεία της χώρας, από το πρωτογενές πλεόνασμα ως την ανασφάλιστη εργασία: στη στατιστική.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment