Wednesday, October 29, 2014

Φόρος στο Διαδίκτυο, φόρος στην ελευθερία. Εικόνες απ’ το μέλλον;


Share/Bookmark
Το καθεστώς της Ευρώπης στο οποίο όλο και παραπάνω μοιάζουμε είναι μάλλον αυτό του Viktor Orban στον τόπο των Μαγιάρων, την όμορφη κεντροευρωπαϊκή Ουγγαρία. Μια χώρα ανάμεσα στους ηττημένους του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά αρκετές δεκαετίες κάτω από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς σοβιετικού τύπου, ενώ είχε μικρότερη δημοκρατική παράδοση σε σχέση με άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Η Ουγγαρία έζησε μια εξέγερση (1956) και μια πολύ βίαιη καταστολή από την ΕΣΣΔ στη διάρκεια του ολοκληρωτικού καθεστώτος, ενώ πριν τον Μεγάλο Πόλεμο, ως το 1918, υπήρξε μέρος της βαθιά κομφορμιστικής και συντηρητικής Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.

Ο σημερινός ηγέτης της, ο λαϊκιστής δεξιόστροφος ευρωφοβικός Viktor Orban, μετά τους αυταρχικούς νόμους περί τύπου και μέσων μαζικής ενημέρωσης, μετά τους πρόσθετους φόρους στον τραπεζικό τομέα, στη λιανική, στις τηλεπικοινωνίες για να ισορροπήσει το Δημόσιο έλλειμμα, που δεν κατόρθωσε να περιορίσει αλλιώς, προτίθεται τώρα να εισαγάγει και έναν νέο μοναδικό στον κόσμο φόρο. Έναν φόρο στο Διαδίκτυο. Φόρος με το gigabyte ή κάπως έτσι.

Όταν δεν μπορείς να ελέγξεις κάτι, φορολόγησέ το "για το καλό του έθνους και των φτωχών". Έτσι, αν δεν μπορεί να πληρώσει, θα το κυνηγάς και για φοροδιαφυγή από πάνω όποτε θες. Ή θα περιοριστεί ή θα πεθάνει.

Έτσι το καθεστώς του λαϊκιστή Viktor Orban, παρά τον οικονομικό μαρασμό, με ένα νόμισμα που έχασε περίπου το 50% της αξίας του σε 6 χρόνια, κέρδισε και ξανακέρδισε εκλογές σε μια χώρα που οι ρίζες του λαϊκισμού έχουν βρει φαίνεται πλέον την πλούσια φλέβα του ολοκληρωτισμού. Η Δημοκρατία επιβιώνει, κουτσά στραβά, σερνάμενη, χάρη στην Ευρωπαϊκή πίεση (και χρήματα). Ο λαϊκισμός του Orban τράφηκε από την αποτυχημένη διαχείριση μιας διεφθαρμένης κεντροαριστεράς, που δεν ήταν πεπεισμένη για τις μεταρρυθμίσεις που επιχείρησε, δίχως πειστική πρόταση για τη θέση της χώρας. Και κυριαρχεί ακόμη χάρη στη διάβρωση της Δημοκρατίας που επιχειρεί και στην αποτυχία της Αντιπολίτευσης να προτείνει σοβαρή εναλλακτική.

Μετά τη διεθνή κατακραυγή για τον περιορισμό των ελευθεριών του Τύπου, η Ευρώπη έχει πολλές φορές παρέμβει στην Ουγγαρία για αρκετά θέματα θεσμών και Δημοκρατικής ισορροπίας εξουσιών: την προστασία της ανεξαρτησίας της Κεντρικής Τράπεζας, την ηλικία συνταξιοδότησης των εισαγγελέων και δικαστών, την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Oλα μέτρα που επιχείρησε να επιβάλει ο Orban για να περιορίσει τους θεσμικούς μηχανισμούς ελέγχου και εξισορρόπησης της κυβερνητικής εξουσίας (του).

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρεμβαίνει και πάλι, αυτή τη φορά για τον φόρο στο Διαδίκτυο. Η απερχόμενη Επίτροπος υπεύθυνη για την ψηφιακή Οικονομία, Neelie Kroes, έγραψε ήδη στο twitter ότι το σχέδιο της κυβέρνησης Orban είναι «a shame for users and a shame on the Hungarian government». Ενώ ο εκπρόσωπος τύπου της Επιτροπής, Ryan Heath, δήλωσε: «Η ψηφιακή οικονομία είναι πιθανότατα αυτό που μέχρι στιγμής εμποδίζει την Ευρώπη να βυθιστεί στην ύφεση. Επομένως, να φορολογείς αυτό σε μια χώρα που ήδη βρίσκεται πολύ κάτω από τους Ευρωπαϊκούς ψηφιακούς δείκτες είναι μια ιδέα ιδιαιτέρως κακή…»

Και κάτι ακόμη χειρότερο, τόνισε ο ίδιος: η πρόθεση για φορολόγηση του Διαδικτύου «προστίθεται σε μια σειρά πολύ ανησυχητικών πράξεων … που στοχεύουν στο να περιορίζουν την ελευθερία… χωρίς να επιτυγχάνουν κάποιους άλλους κοινωνικούς ή οικονομικούς στόχους». (Le Monde)

Το κόμμα του Orban κέρδισε και τις τρεις εκλογές στην Ουγγαρία αυτόν τον χρόνο, περιλαμβανομένων των κοινοβουλευτικών του Απριλίου, που του έδωσαν μια δεύτερη θητεία. Τον Ιούλιο ο Ορμπάν κάλεσε για την αντικατάσταση της φιλελεύθερης δημοκρατίας (liberal democracy) με ένα “illiberal state”, αναφέροντας ως πιθανά παραδείγματα τη Ρωσία και την Τουρκία (σ.σ. χώρες με αντίστοιχες πρακτικές περιορισμού του Διαδικτύου και των ελευθεριών), ενώ παράλληλα επιχειρεί να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που του εξασφαλίζει πρόσβαση σε δισεκατομμύρια ευρώ χρηματοδότησης, επισημαίνει το παράδοξο το Bloomberg.

Αναγνωρίζουμε σίγουρα στα παραπάνω εικόνες από το δικό μας παρόν.

Μήπως, όμως, ακόμη χειρότερα, αναγνωρίζουμε χωρίς δυσκολία και εικόνες απ’ το μέλλον μας, ανεστραμμένο στον πολιτικό καθρέφτη μιας χώρας που τα έζησε όλα ανάποδα;

Τον ίδιο βαθιά κοσμοφοβικό, εξουσιομανή και ανελεύθερο λόγο σε άλλα στόματα;

Κάτω από τις αριστερόστροφες αλλά εξίσου λαϊκίστικες και οπισθοδρομικές ταμπέλες του κ. Τσίπρα και της παρέας του. Και πίσω από την κυρίαρχη δεξιόστροφη συμμετρία τους, των Σαμαράδων και των Βορίδηδων.




No comments:

Post a Comment