Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε προχτές, μετά από την έντονη κριτική για υπερβολική διαλλακτικότητα με την κατάσταση στην Ουγγαρία των αυταρχικών πρακτικών του λαϊκίστικου δεξιόστροφου καθεστώτος του Βίκτωρ Ορμπάν, να κινήσει για πρώτη φορά κατά της ομοειδούς Πολωνικής Κυβέρνησης τη διαδικασία του «Κράτους Δικαίου». Η διαδικασία αυτή τέθηκε σε ισχύ τον Μάρτιο του 2014, με βάση το άρθρο 7 της Συνθήκης. Κινείται μετά από πολλές συζητήσεις με την Πολωνία που απέτυχαν, κατά της υπερσυντηρητικής Κυβέρνησης του Jaroslaw Kaczynski (με 38%). Δεν σχετίζεται με τις υπερσυντηρητικές επιλογές της Κυβέρνησης, αλλά με την παραβίαση βασικών κανόνων λειτουργίας της Δημοκρατίας. Η Πολωνική Κυβέρνηση κατηγορείται ότι παραβιάζει βασικές αρχές του κράτους δικαίου, όπως αυτές ισχύουν μετά τον πόλεμο, αντικαθιστώντας τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου και παρεμβαίνοντας για τον κυβερνητικό έλεγχο των ΜΜΕ.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι Κυβερνήσεις δέχθηκαν έντονη κριτική τους τελευταίους μήνες για τη μετριοπαθή στάση απέναντι στο καθεστώς του Ορμπάν στην Ουγγαρία.
Μετά την αποτυχία των προσπαθειών πίεσης και συζήτησης με την Πολωνική Κυβέρνηση, φαίνεται ότι ξεχείλισε το ποτήρι όσων θεωρούν πως δεν μπορεί εντός Ευρώπης να τίθενται σε αμφισβήτηση οι βασικές αρχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση των δικαιωμάτων ψήφου του κράτους εντός της Ένωσης. Η βάση αυτής της ποινής είναι ότι η Ευρώπη είναι μια Ένωση Δημοκρατιών και η ψήφος καθενός επηρεάζει τις αποφάσεις, τη νομοθεσία, τις ζωές των άλλων. Δίκαιο και σωστό όσο όλοι είναι πλουραλιστικές Δημοκρατίες. Όταν όμως απειλείται ο πυρήνας της δημοκρατικής λειτουργίας, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και ο έλεγχος της πληροφόρησης, τότε κάποιοι που δεν έχουν πλέον Δημοκρατική νομιμοποίηση συναποφασίζουν για τη ζωή και το μέλλον των πολιτών των Δημοκρατιών.
Είναι πολύ σωστή κίνηση. Επιτέλους!
Μόνο που και στην άλλη ακρούλα της Ευρώπης, στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος (ή μήπως στην ίδια;) συμβαίνει το ίδιο εδώ και μερικούς μήνες. Λίγο πριν τις εκλογές διορίστηκε νέος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, για να γίνει μάλιστα Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση έχει περάσει παράξενους νόμους, με τους οποίους έχει ήδη ή επιχειρεί να αντικαταστήσει όλες τις Ανεξάρτητες Αρχές, ξεκινώντας από το ΑΣΕΠ μέχρι το ΕΣΡ. Και επιπλέον, ασκεί πια έναν ασφυκτικό έλεγχο στη Δημόσια Τηλεόραση, ενώ επιχειρεί να ελέγξει το σύνολο των ιδιωτικών ΜΜΕ. Με κάθε τρόπο, με νομικισμούς, απειλές, φορολογική και σκανδαλοθηρική τρομοκρατία απέναντι σε πρόσωπα σε θέσεις Δημόσιας ευθύνης, σε πολίτες και επιχειρήσεις, στηριγμένη στις γκρίζες ζώνες και στο διάτρητο νομικό πλαίσιο, αντικαθιστά με κομματικά προσκείμενους όλα τα επί θητεία στελέχη Δημοσίων φορέων και υπηρεσιών. Από το φεστιβάλ Αθηνών ως τους Διευθυντές των Νοσοκομείων, αρχές εποπτείας, Δημόσιες Επιχειρήσεις, και το επιχειρεί ακόμη και με το Τραπεζικό σύστημα και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Επιχειρεί να χτίσει λιθαράκι λιθαράκι, ακόμη και χρησιμοποιώντας τον σκληρό πυρήνα του κράτους, τον στρατό, τη δικαιοσύνη, ένα σύστημα που περιορίζει τον πλουραλισμό. Ήταν ο ίδιος Πρωθυπουργός, μην το ξεχνούμε, που υπό την εποπτεία του σχεδιάζονταν η σύλληψη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και η κατάληψη του Νομισματοκοπείου.
Τι παραπάνω έκανε ο Kaczynski; Μάλλον αρκετά λιγότερα.
Η παράδοξη ως τώρα ανοχή της Ευρώπης στο καθεστώς Τσίπρα, σε βασικά θέματα Δημοκρατίας, ίσως είναι μέρος της συμφωνίας του καλοκαιριού που απέτρεψε (;) το γλίστρημα της Ελλάδας στο χάος και στην κατάσταση της Συρίας.
Οφείλεται επίσης ίσως στο ότι δεν έβλεπαν διέξοδο κι εναλλακτική μέχρι τώρα, εάν προχωρούσαν και έπρατταν τα δέοντα, και ενδεχόμενα φοβούνταν την επιδείνωση της εθνικιστικής ρητορείας των Κυβερνώντων.
Κατά την γνώμη μου, ακόμη και αυτή η μικρή ανοχή, που ίσως να φτάνει προς το τέλος της, ήταν λάθος. Είναι προτιμότερη η ανοχή σε οικονομικές παρεκκλίσεις παρά σε δημοκρατικές εκτροπές.
Οι πρώτες, όσο η Δημοκρατία λειτουργεί, μπορεί να διορθωθούν. Οι δεύτερες κλείνουν την πόρτα της διόρθωσης, της μεταστροφής, και επιταχύνονται γεωμετρικά από αυτούς που προσπαθούν να κρατηθούν στην εξουσία παρά την οικονομική αποτυχία, όπως συμβαίνει αυτές τις μέρες στη Βενεζουέλα του Μαδούρο. Οδηγούν σε μονόδρομο με προκαθορισμένο κι άσχημο τέλος.
Είναι πλέον η ώρα και για την Ελλάδα, πριν είναι πολύ αργά!
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι Κυβερνήσεις δέχθηκαν έντονη κριτική τους τελευταίους μήνες για τη μετριοπαθή στάση απέναντι στο καθεστώς του Ορμπάν στην Ουγγαρία.
Μετά την αποτυχία των προσπαθειών πίεσης και συζήτησης με την Πολωνική Κυβέρνηση, φαίνεται ότι ξεχείλισε το ποτήρι όσων θεωρούν πως δεν μπορεί εντός Ευρώπης να τίθενται σε αμφισβήτηση οι βασικές αρχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση των δικαιωμάτων ψήφου του κράτους εντός της Ένωσης. Η βάση αυτής της ποινής είναι ότι η Ευρώπη είναι μια Ένωση Δημοκρατιών και η ψήφος καθενός επηρεάζει τις αποφάσεις, τη νομοθεσία, τις ζωές των άλλων. Δίκαιο και σωστό όσο όλοι είναι πλουραλιστικές Δημοκρατίες. Όταν όμως απειλείται ο πυρήνας της δημοκρατικής λειτουργίας, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και ο έλεγχος της πληροφόρησης, τότε κάποιοι που δεν έχουν πλέον Δημοκρατική νομιμοποίηση συναποφασίζουν για τη ζωή και το μέλλον των πολιτών των Δημοκρατιών.
Είναι πολύ σωστή κίνηση. Επιτέλους!
Μόνο που και στην άλλη ακρούλα της Ευρώπης, στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος (ή μήπως στην ίδια;) συμβαίνει το ίδιο εδώ και μερικούς μήνες. Λίγο πριν τις εκλογές διορίστηκε νέος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, για να γίνει μάλιστα Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση έχει περάσει παράξενους νόμους, με τους οποίους έχει ήδη ή επιχειρεί να αντικαταστήσει όλες τις Ανεξάρτητες Αρχές, ξεκινώντας από το ΑΣΕΠ μέχρι το ΕΣΡ. Και επιπλέον, ασκεί πια έναν ασφυκτικό έλεγχο στη Δημόσια Τηλεόραση, ενώ επιχειρεί να ελέγξει το σύνολο των ιδιωτικών ΜΜΕ. Με κάθε τρόπο, με νομικισμούς, απειλές, φορολογική και σκανδαλοθηρική τρομοκρατία απέναντι σε πρόσωπα σε θέσεις Δημόσιας ευθύνης, σε πολίτες και επιχειρήσεις, στηριγμένη στις γκρίζες ζώνες και στο διάτρητο νομικό πλαίσιο, αντικαθιστά με κομματικά προσκείμενους όλα τα επί θητεία στελέχη Δημοσίων φορέων και υπηρεσιών. Από το φεστιβάλ Αθηνών ως τους Διευθυντές των Νοσοκομείων, αρχές εποπτείας, Δημόσιες Επιχειρήσεις, και το επιχειρεί ακόμη και με το Τραπεζικό σύστημα και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Επιχειρεί να χτίσει λιθαράκι λιθαράκι, ακόμη και χρησιμοποιώντας τον σκληρό πυρήνα του κράτους, τον στρατό, τη δικαιοσύνη, ένα σύστημα που περιορίζει τον πλουραλισμό. Ήταν ο ίδιος Πρωθυπουργός, μην το ξεχνούμε, που υπό την εποπτεία του σχεδιάζονταν η σύλληψη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και η κατάληψη του Νομισματοκοπείου.
Τι παραπάνω έκανε ο Kaczynski; Μάλλον αρκετά λιγότερα.
Η παράδοξη ως τώρα ανοχή της Ευρώπης στο καθεστώς Τσίπρα, σε βασικά θέματα Δημοκρατίας, ίσως είναι μέρος της συμφωνίας του καλοκαιριού που απέτρεψε (;) το γλίστρημα της Ελλάδας στο χάος και στην κατάσταση της Συρίας.
Οφείλεται επίσης ίσως στο ότι δεν έβλεπαν διέξοδο κι εναλλακτική μέχρι τώρα, εάν προχωρούσαν και έπρατταν τα δέοντα, και ενδεχόμενα φοβούνταν την επιδείνωση της εθνικιστικής ρητορείας των Κυβερνώντων.
Κατά την γνώμη μου, ακόμη και αυτή η μικρή ανοχή, που ίσως να φτάνει προς το τέλος της, ήταν λάθος. Είναι προτιμότερη η ανοχή σε οικονομικές παρεκκλίσεις παρά σε δημοκρατικές εκτροπές.
Οι πρώτες, όσο η Δημοκρατία λειτουργεί, μπορεί να διορθωθούν. Οι δεύτερες κλείνουν την πόρτα της διόρθωσης, της μεταστροφής, και επιταχύνονται γεωμετρικά από αυτούς που προσπαθούν να κρατηθούν στην εξουσία παρά την οικονομική αποτυχία, όπως συμβαίνει αυτές τις μέρες στη Βενεζουέλα του Μαδούρο. Οδηγούν σε μονόδρομο με προκαθορισμένο κι άσχημο τέλος.
Είναι πλέον η ώρα και για την Ελλάδα, πριν είναι πολύ αργά!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
(βλέπε σχετικά:
http://www.dw.com/…/eu-risks-taking-sides-in-pol…/a-18976605
http://www.businessinsider.com/r-eu-takes-on-poland-launche…)
http://www.dw.com/…/eu-risks-taking-sides-in-pol…/a-18976605
http://www.businessinsider.com/r-eu-takes-on-poland-launche…)
No comments:
Post a Comment