Monday, June 13, 2016

Μια ψηφιακή αγκαλιά στη μάνα του...


Share/Bookmark
Ο γιος της κυρίας Mina Justice βρίσκονταν στην τουαλέτα του μπαρ Pulse, όταν εισέβαλε ο μακελάρης. Κατόρθωσε να στείλει μερικά κοφτά μηνύματα στη μητέρα του λίγο πριν το τέλος.

Mommy I love you (μαμά σε αγαπώ).
In club they shooting (στο κλαμπ πυροβολούν)
- U ok? (είσαι καλά;)
trapp in the bathroom (παγιδευμένος στο μπάνιο)
please call police (παρακαλώ κάλεσε αστυνομία)
he's coming (έρχεται)
I'm gonna die. (θα πεθάνω)


Και έτσι συνέβη. Ο νέος αυτός άνθρωπος έσβησε.

Στο σύντομο πέρασμά του από αυτόν τον κόσμο άφησε πίσω του αυτά τα μικρά ανεπαίσθητα ίχνη, μερικά bits, μια ψηφιακή αγκαλιά στη μάνα του. Ετούτες οι λίγες λεξούλες, βιαστικά γραμμένες, συντομογραφημένες, το πιο σκληρό μήνυμα που μπορεί να λάβει ένας σύντροφος, ένας γονιός, μια μάνα, κρέμονται μετέωρες, μοναδικές, ακίνητες, ανάμεσα στα τρισεκατομμύρια ψηφιακά ίχνη, που διασχίζουν την εποχή μας. 

Στέκονται εκεί, σαν απορίες μπροστά στα πυροβόλα που βρέθηκαν στα χέρια του αφιονισμένου, στη μάταιη βία, ακίνητες μες στην παράδοξη βεβαιότητα του επερχόμενου θανάτου, σαν μια διαπίστωση αποχωρισμού από κάποιον που έχει ήδη φύγει.

Στα λιγοστά αυτά ψηφιακά ίχνη η ανθρωπότητα κοιτάει στον καθρέφτη της, τόσες χιλιάδες χρόνια ιστορίας, τόση προσπάθεια, τόση δημιουργία κι άλλη τόση σπατάλη ζωής, τόσο μίσος, τόσα όπλα, τόση άχρηστη βία.

Και πάλι εδώ. Σιωπή.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



No comments:

Post a Comment