Sunday, December 18, 2016

Το πιο σέξι σενάριο


Share/Bookmark
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί τις συνέπειες της διακυβέρνησής του ούτε να το πάει μέχρι το τέρμα που επιθυμεί για τη μορφή και τον προσανατολισμό της χώρας, με μηδενική πλέον λαϊκή υποστήριξη στην παρούσα βουλή.

Η φιλοδοξία του φαίνεται να είναι να αποτρέψει μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, που θα είχε κάποιες πιθανότητες (όχι βεβαιότητες, θα εξαρτηθεί από πολλά και κυρίως από τον ίδιο) να ξεπεράσει τον λαϊκισμό. Ένα τέτοιο σενάριο θα τους άφηνε στην αντιπολίτευση με ανταγωνιστές το ΠΑΣΟΚ της κυρίας Γεννηματά, και όποιον άλλον. Μια σχετική σταθεροποίηση και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και κάποιων προοπτικών σταδιακής ανάκαμψης, εάν ο κ. Μητσοτάκης τολμούσε ορισμένα βήματα, η ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας ως σοβαρότερος συνομιλητής, θα έτειναν ενδεχόμενα να αποδυναμώσουν τον λαϊκισμό περαιτέρω. Ίσως και να δημιουργούσαν χώρο μετά από κάποιο διάστημα σταθερότητας και ωρίμανσης για μια νέα σύγχρονη (και αναγκαία για την εναλλαγή) κεντροαριστερά. Ταυτόχρονα θα είχε την πιθανότητα να απασφαλίσει την ωρολογιακή βόμβα του εκλογικού νόμου, που έχει τοποθετηθεί ήδη.

Σε τι ελπίζουν τώρα; Ας το σκεφτούμε.

Μια σχετική πλειοψηφία του Κυριάκου, έστω και αρκετά μεγάλη, δεν φτάνει για να κάνει κυβέρνηση ούτε για να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, έστω για τις μεθεπόμενες εκλογές. Χωρίς αυτοδυναμία θα έχει δυο επιλογές: να προχωρήσει σε νέες εκλογές ή να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, με δέσμευση αλλαγής του εκλογικού νόμου. Για το πρώτο έχει ήδη φροντίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Νέες εκλογές πριν την αλλαγή του εκλογικού νόμου θα είναι αυτοκτονία για τη χώρα και για τον κ. Μητσοτάκη. Καμία αποτελεσματική συμμαχία δεν θα είναι δυνατή στη μεθεπόμενη βουλή, ακόμη και αν η ΝΔ πάρει 40-45%. Πρώτο τραπέζι πίστα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κακές του παρέες, οι Καμμένοι, οι Χρυσαυγίτες, οι Λεβέντηδες και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε (κάτι Μπαρουφάκηδες και Ζωίτσες). Την κάτσαμε οριστικώς τη βάρκα, διότι θα είναι αδύνατο να σχηματιστεί πλειοψηφία για να αλλάξει και πάλι ο εκλογικός νόμος στο ορατό μέλλον. Μεγάλο μπάχαλο με οικονομία διασωληνωμένη, η χαρά του Τσίπρα και του όποιου Τσίπρα.

Η άλλη επιλογή του κ. Μητσοτάκη θα ήταν να σχηματίσει κυβέρνηση με την κα Γεννηματά (αν φτάνει και αν θέλει) με ό,τι αυτό συνεπάγεται: αποφάσεις και πολιτικές αργές και δίχως φαντασία, μεσοβέζικες. Ο ένας θα τα ρίχνει στον άλλον, «μα δεν με αφήνει η Φώφη/αυτά τα κάνει ο Κυριάκος, όχι εγώ», και μια από τα ίδια. Με το Ποτάμι μόνον αν μπει, αν θέλει και αν φτάνει, πράγμα μάλλον απίθανο.

Μοναδική αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας και γύρω-γύρω όλοι, Χρυσαυγίτες, Καμμένοι, Λεβέντηδες και ποιος ξέρει τι άλλο θα σκάσει μύτη μέχρι τότε. Μπορεί να ελπίζει ακόμη και σε συγκυβέρνηση.
Ώσπου να ξεφυτρώσει άλλος από το τίποτα, από κανένα θαύμα, θα πάρει καιρό. Μόνο να κερδίσει θα περιμένει ο σέξι-Αλέξης, από τη φθορά της ΝΔ. Με το momentum χαμένο, η κατάληξη μάλλον αναπόφευκτη για τη χώρα.

Πώς μπορεί να αποφύγει την αυτοδυναμία του Κυριάκου ή ακόμη και να αναστρέψει πλειοψηφίες; Αν η ατζέντα μείνει στην οικονομία και στην καταστροφική του διακυβέρνηση, δύσκολο. Μόνο αν θολώσουν τα νερά. Αν η κουβέντα και η ρήξη πάει αλλού.

Τι καλύτερο από τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, θέματα που μεγάλο μέρος των Ελλήνων τα εννοούν ακόμη με ψευδαισθήσεις καλλιεργημένες για χρόνια (κάτι σαν τη θωρακισμένη οικονομία). Εύκολο πεδίο του «ας συσπειρωθούμε γύρω από το Πρωθυπουργό», «για όλα φταίνε οι ξένοι, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι οι οξαποδώ, μας απειλούν, μας βιάζουν, αλλά είμαστε ισχυροί και θα πολεμήσουμε». «Εμείς υπερασπιζόμαστε τα "απαράγραφα Εθνικά δίκαια" με τη μαγκιά μας κι όλοι οι άλλοι δωσίλογοι και σκυλάκια των ξένων». Κάτι σαν το Μακεδονικό σε πιο επικίνδυνη εκδοχή. Ο εθνικισμός παροξύνεται σε ακραίες συνθήκες και θολώνει τα πάντα. Ευκολότερα θα μπορούν να πουλήσουν το ίδιο προϊόν επανασυσκευασμένο, στους ίδιους που πούλησαν την «αδιαπραγμάτευτη οικονομική αξιοπρέπεια». Αυτή τη φορά θα είναι η «αδιαπραγμάτευτη εθνική αξιοπρέπεια» σε μια θερμότερη ή θερμή κρίση. Και ίσως να το αγοράσουν κι άλλοι τούτο το προϊόν. Με παρόμοια κατάληξη με την οικονομική αξιοπρέπεια, όμως άλλης κλίμακας και άλλης φύσης. Θα διστάσουν; Δεν δίστασαν να καταστρέψουν τις τράπεζες και να φεσώσουν 80 δις με ένα ψευτοδημοψήφισμα και να πάρουν εκλογές. Γιατί να διστάσουν με αυτό;

Ας συνδυάσουμε όσα ακούγονται τελευταία: «ε, δεν χάθηκε ο κόσμος κι αν χάσουμε μερικά νησιά», τους φασιστοχουντικούς λεονταρισμούς παρέα με Χρυσαυγίτες στο Αιγαίο, την υπονόμευση της κρίσιμης προσπάθειας του Κυπρίου Προέδρου και των Κυπρίων ομοεθνών σε αυτή την ασταθή διεθνή συγκυρία (ε, δεν πειράζει και να προσαρτηθούν τα κατεχόμενα, θα μιλάμε απευθείας με την Τουρκία), την όλο και στενότερη σχέση με τον Καμμένο, αλλά πλέον και την οικοδόμηση σχέσεων με την άλλη, ακόμη πιο σκοτεινή ακροδεξιά, την οποία φρόντισαν να απελευθερώσουν αδίκαστη, τη στράτευση στα 18 (οι πόλεμοι γίνονται πάντα με τα παιδιά των άλλων), η συστηματική καλλιέργεια της έντασης με τη γείτονα σε μια στιγμή μεγάλης οικονομικής και διπλωματικής αδυναμίας της Ελλάδας, και ακόμη - ας είναι άρρητο ταμπού- στρατιωτικής αδυναμίας της χώρας μας. Η στρατιωτική αδυναμία είναι αυτόματη συνέπεια της οικονομικής και διπλωματικής αδυναμίας αλλά και της σπατάλης και του πελατειασμού, ακόμη και εκεί που διασπαθίζουν τους όλο και λιγότερους πόρους σε ένα αντιπαραγωγικό σύστημα.

Η αποτυχία δημιουργίας ενός σύγχρονου επαγγελματικού στρατού με έμφαση στην ασύμμετρη αντίδραση, στην αποτρεπτική ικανότητα, στην κυριαρχία στον αέρα και στις τεχνολογίες, στα νέα μέσα και τις ειδικές δυνάμεις, συνδυάζεται με την αποτυχία δημιουργίας ενός καλά εκπαιδευμένου πολιτικού πληθυσμού ικανού να αντισταθεί και να στηρίξει την πολεμική προσπάθεια στις απευκταίες συνθήκες σύρραξης. Συνδυάζεται ακόμη και με την έλλειψη πόρων για την κάλυψη του κόστους μιας σύρραξης και των συνεπειών της από ένα φαλιρισμένο κράτος. Οι πόλεμοι, εκτός από γενναιότητα για να κερδηθούν (ή να μη γίνουν), απαιτούν ισχυρές συμμαχίες με κοινά πλέγματα συμφερόντων, αποτελεσματική διπλωματία, τεχνολογία, καλή οργάνωση και - κυρίως - λεφτά. Ακόμη περισσότερο στις μέρες μας.

Αν προσθέσει κανείς σε όλα τούτα την προσπάθεια καλλιέργειας ενός κλίματος εθνικιστικού παροξυσμού και απειλών, η εικόνα δείχνει πως επιδίωξή τους είναι να μεταφέρουν την κουβέντα εκεί πριν και κατά τις εκλογές, έστω κι αν για να το κάνουν πρέπει να προκαλέσουν κρίση με τη γείτονα, ή κρίσεις απανωτές, έστω κι αν χάσουμε μερικά νησιά (που λέει ο λόγος;). Έστω κι αν διακινδυνεύουμε οριστικοποίηση του εθνικού ακρωτηριασμού στην Κύπρο («ποιος τους χέζει τους αδελφούς Κυπρίους, είναι φιλελέδες οι αδελφοί και στο κάτω κάτω δεν μας ψηφίζουν» - μην αμφιβάλλετε, έτσι σκέφτονται) και ίσως και στην Ελληνική Επικράτεια.

Στο κάτω κάτω, για τον κ. Τσίπρα και τις παρέες του, τι είχαμε - τι χάσαμε: στην καλύτερη ο Κυριάκος θα χάσει την αυτοδυναμία, και καταλήγουμε στο πρώτο σενάριο. Ή και στο χειρότερο για εμάς: σε μια κατάσταση σαν αυτή της Κύπρου ή της Γεωργίας, της Ουκρανίας ή της Συρίας. Να καταφέρουν να φτιάξουν την πουτινοχώρα των ονείρων τους, τον τόπο όπου μόνον αυτοί και οι ολιγάρχες της παρέας τους θα ευδοκιμούν και τους υπόλοιπους όλους θα τους τρώει η αρκούδα. Στη χειρότερη για εμάς, θα ξυπνήσουμε, όσοι ξυπνήσουμε, λιγότεροι όχι πια από τη μετανάστευση μόνο, σε κάτι μικρότερο, πολύ φτωχότερο και, δυστυχώς, πολύ αλλιώτικο.

Σέξι το παλικάρι, ε;


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




No comments:

Post a Comment