Wednesday, February 22, 2017

Πάγιες και διαρκείς ανοησίες


Share/Bookmark
Συμβασιούχοι διαφόρων μορφών απασχόλησης καλά κάνουν και υπάρχουν. Είναι αναγκαία ευελιξία σε δεκάδες τομείς της διοίκησης. Διεστραμμένη είναι η χρήση τους από το Ελληνικό Κράτος σαν πελατεία με δόλωμα τη "μονιμότητα".

Οι μόνιμοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι πολύ λιγότεροι αναλογικά με τους συμβασιούχους: η ραχοκοκαλιά της Διοίκησης και οι υπάλληλοι καριέρας που εξασφαλίζουν τη συνέχεια του κράτους, την ανεξαρτησία και βασική τεχνογνωσία της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτοί που διαχειρίζονται και τους συμβασιούχους. Κανείς άλλος. Αυτοί, οι μόνιμοι, δεν θα έπρεπε να δικαιούνται να αποχωρήσουν ούτε ημέρα νωρίτερα από τη Διοίκηση, πριν τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας. Είναι η αντίστροφη όψη της μονιμότητας, της τεχνογνωσίας και της ασφάλειας του κράτους. Αποτελούν επένδυση.

Το παράλογο στο νομικό μας σύστημα δεν είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, είναι η ίδια η έννοια των Πάγιων και Διαρκών αναγκών, που επεκτείνεται πέρα από τον ανωτέρω περιοριστικό ορισμό των μονίμων, σε κάθε νόσο και κάθε μαλακία.

Διότι, απλά, πάγιες και διαρκείς ανάγκες δεν υφίστανται. Κάτι που σήμερα χρειάζεται μπορεί σε δυο χρόνια, με μια άλλη δομή, μια εξέλιξη της τεχνολογίας, μια καινοτομία, να είναι άχρηστο και να εμφανιστεί μια άλλη ανάγκη που κι αυτή με τη σειρά της θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ο φορολογούμενος να συνεχίσει να πληρώνει αυτόν που κάλυπτε την πρώτη ανάγκη επ' άπειρον. Ούτε ότι αυτός έχει προτεραιότητα έναντι άλλων για την κάλυψη των νέων αναγκών.

Σημαίνει μια μόνο κοινωνική υποχρέωση, που είναι ταυτόχρονα και παραγωγική επένδυση: την πρόσβαση σε διαρκή εκπαίδευση και σε ένα δίχτυ ασφάλειας στη μετάβαση. Ίδιο για όλους τους εργαζόμενους.

Όπως πάντα, η συζήτηση επαναλαμβάνεται απαράλλαχτη σε λάθος βάση. Πάγιες και διαρκείς ανοησίες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος





No comments:

Post a Comment